Tam da stres üzerine bir ahkam kesmiştim ki kendimce (Bkz. İyi olacak hasta doktoru başlıklı yazı), 3-4 günlük bir blogger faciası geldi. Önce kısa bir panik, ardından bir öfke ve ardından çözüm yolları arayışına girdim kendimce. Kızdım çünkü daha blogcu'dan taşınalı çok olmamıştı, yerleşik düzene geçtim derken, kendi düzenime erişemez duruma gelmiştim. Bir hırs başladım ordan burdan girip yazılarımı makinama kopyalamaya. Off bayıldım sonra. Napıyorum dedim ben ya.. Blogger kapanmadı sadece erişemiyorum. Durdum. Derken forumlardan çıkamaz oldum. Platformları okudum, durdum. Bana göre eksik de vardı, fazla da.
Çok olmamıştı daha bir kaç hafta önce ortak tepki verelim, blog kaçıncı güç gibi tartışmaların ortağı olmuştum gerek blograzzide, gerekse kendi içimde. Sonra evrensel bir harekete katıldık hep beraber, sonra sevdiğim bloggerların bir firma için seçildiklerini öğrendim. İşte bu dedim ki, hoop kesinti başladı.
Dedim ya forumlardan, platformlardan çıkmadım, okudum her bir yazıyı bana anlatılıyormuş gibi algıladım, cesaret vermek istedim, destek vermek istedim. Sonra durdum duramadım, oraya buraya yazı yazmaya başladım. Tartıştım, konuştum.
Sonra bir de baktım, mahkeme geçici bir süre için görünüyorda olsa yasağı kaldırmış. Bu arada artık başımı sokacak bir bloğum olsun, kirada sefil oldum diye bir domain aldım, bir de hosting. Yakında oraya taşınacağım. İçim rahat şimdilik, kendi kendimi yasaklatana kadar, orada yaşayacağım. Kendimi güvende hissedeceğim en azından.
Başından beri değerli Zorbey'in üstün katılımı ve desteğiyle Blog Hareket Günü için bloggerları bir araya getirme fikrine takılmıştım zaten. Blogların gücüne, bloggerların gücüne inandığım için. Sonra Serbest Yazarlar kuruldu sevgili Mertata'nın girişimleriyle, gurur duydum. Yolsulluk konusu ile başlayan ortak blogger hareketi, bu yasak sayesinde aslında amacına daha çok ulaşmış görünüyordu bana göre.
Biz ortak bir ses olabiliyorduk isteyince, kimimiz yüksek kimimiz alçak perdeden girsek de olaya, sonuçta bu ülkede uzun süredir görmediğim bir birlik duygusunu gördüm bu olayda. Kimse kimseyi öyel fazla fazla azarlamadı forumlarda, azarladıysa da, özür diledi sinirimden dedi. Çok insanca.. Bütün konumuz bu oldu günlerdir. Kimi hosting vermeyi önerdi, kapanmayan bloglar, diğerlerine destek verdi. Kimse kimseye vay sen şöyle içerikli bi blogsun, babanı da sevmezdim süt oğlan muamelesi yapmadı.
Biliyor musunuz "Hayatta hiç bir şey tesadüf" değildir. Bunu yaşadıysak mutlaka bir sebebi vardır. Hepimiz kendimize bir ders çıkardık zaten yedekli çalışma anlamında ama onun ötesinde birbirimize yakınlaştık, kötü günde bir arada kalmayı başardık.
Bu yüzden herkese koca bir Aferin benden. Benim için anlamlı olduğu için. Ne istediğimizi tam bilmesek de bazen, neyi istemediğimizi çok iyi anladığımız için. Birbirine destek veren, aslında lafı ağzında olup, saman alevi gibi parlayıp sönen, özünde birbirinden vazgeçmeye gönlü razı olmayan bir grup olduğumuz için.
Hepinize teşekkürler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder